Μαγικες έννοιες

Μελετώντας χημεία τα περασμένα δυο βραδιά στνειδητοπιησα ποσό σημαντική είναι ως επιστήμη. Δεν ακυρώνω τις άλλες ή επαινώ τη χημεία, αλλά θαυμάζω τις έννοιες της.

Διαβάζοντας λοιπόν για το άτομο, τα τροχιά κα, τις στοιβάδες τις υπό στοιβάδες και την πιθανότητα, μια έννοια που πολύ λίγοι μπορούν να την καταλάβουν γιατί μάλλον θεωρούν τον εαυτο τους λίγο εγωιστή και ρεαλιστή, έπεσα πάνω σε μια φράση ενός βιβλίου: «και εμείς οι ίδιοι στοιχεία είμαστε, οι εγκέφαλοι μας συντίθενται από στοιχεία, ακόμη και οι απόψεις μας με κάποια έννοια, είναι ιδιότητες των στοιχείων».

Βλέποντας γραμμένα τα στοιχεία στον περιοδικό πίνακα δε μπορώ να φανταστω ότι αυτά βρίσκονται μέσα μου αυτή τη στιγμή. Ότι εγώ, το σωμα μου συντελούμαι από ένα μάτσο άνθρακες και οξυγόνο και φώσφορο και άζωτο.
Κι όμως.
Μαγεία; 

Βιολογικά συναισθήματα

Μη με αφήνετε μόνη θα λέω στους κοντινούς μου από εδώ και στο εξής. Γιατί η μοναξιά είτε θα μου κάνει καλό, είτε θα με βυθίσει στο χειροτερο μέρος της ψυχής μου.
Και τα ήρεμα κομμάτια μουσικής που βάζω μου θυμίζουν όμορφες στιγμές. Εκείνες τις στιγμές που λαχταρώ τόσο πολύ να ξαναβρώ και να ζήσω ξανά. Αυτή τη φορά όμως όχι μια οξύ Α όχι με άγχος όχι με δειλία. Με ελεύθερη ψυχή, με ανοιχτά μάτια, ανοιχτόκαρδα και πάλι από την αρχή.

Ξες τι είναι το πρωί να ξυπνάς και να πονάς; Όχι σωματικά. Όχι να είσαι άρρωστος.
Να πονάς όμως. Και να μη βρίσκεις αίτιο, να μη βρίσκεις κάπου να πιαστείς για να εμπνευστείς έστω και λίγο για να σηκωθείς από το κρεβάτι με όρεξη. Να βάψεις τον πιο όμορφο πίνακα.

Όμως όχι μάλλον δεν πάει έτσι. Είμαστε παγιδευμένοι να νιώθουμε, να πονάμε ασταμάτητα μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, ένας άνθρωπος που θα προέρχεται από τελείως διαφορετικό κόσμο. Θα έχει τελείως διαφορετικές συνήθειες και θα μιλάει πολύ διαφορετικά την ίδια γλώσσα. Κι όμως η χημεία είναι πιο δυνατή από ποτέ και πτι κάνει αυτός ο άνθρωπος ανατινάσσει και από μια σπίθα μέσα σου και σε καθοδηγεί και εσύ αιωνίως βρήκες την έμπνευση σου. Όχι αιωνίως. Όσο θα ζεις. Αυτό σημαίνει αιώνια. Όσο θα ζεις Εσυ. Κι ο άλλος αν πεθάνει, αν χαθεί, Εσυ αιωνίως θα τον θυμάσαι. 

Για τις 22 Ιανουαρίου 2018

Τα ακόλουθα λόγια, ίσως κείμενα είναι αναμνηστικά συναισθημάτων (τωρινών και παλιότερων) τα οποία έχουν να κάνουν με την χειρότερη ψυχή που υπήρξε.

Πλάκα κάνω. Είναι για τον άνθρωπο που με φώναζε Μαριάννα χωρίς να προφέρει το γ κάπου εκεί στο ρ και στο ι. 

Για τον άνθρωπο που ήταν ίσως από τους πιο δυνατούς της εποχής μου. Που μπορεί να υπέφερε από σωματικές αρρώστιες και τα δεινά της ζωής, αλλά ήταν αφοσιωμένος στη διδαχή. 

Μου δίδαξε λοιπόν πολλά (ήταν φιλόλογος βλέπετε-δηλαδή μιλούσε πολύ). Όχι όμως αρχαία και κείμενα και έκθεση. Μου έμαθε να εκτιμώ τη ζωή. Μου έμαθε να είμαι επαναστάτρια, να ζυγίζω καταστάσεις και να μιλάω ελεύθερα λέγοντας φανερά τη γνώμη μου. Μου έμαθε να γελάω και να είμαι ρεαλίστρια και μου έμαθε να ονειροπολώ και να χάνομαι μέσα στις λέξεις κειμένων και ποιημάτων.

 

Αυτά λοιπόν είναι για σας. 

Από τις πρώτες μου σκέψεις όταν άκουσα ότι πεθάνατε είπα δε μπορεί. Δε μπορεί να έφυγε τόσο νωρίς. 

Αλλά τι είναι το νωρίς. Μια σχετική έννοια του χρόνου. Αυτά γίνανε χθες. 

Σήμερα σκεφτόμουν άλλα. Για να συνεχίσεις έχεις δύο επιλογές."Ή παρατάς τα πάντα και περνάς στην παρακμή ή συνεχίζεις στο φως και πορεύεσαι αιωνίως. Τι από τα δύο; 

Θάνατος λοιπόν. 

Έβγαλα όλα τα κείμενα που μας δώσατε πέρσι να διαβάσουμε και να αναλύσουμε στην τάξη. Το μοιρολόγι της φώκιας, Πρέβεζα, Επί Ασπαλάθων... 

Είνα τα πιο αγαπημένα μου κείμενα για τον εξής λόγο: είναι πράγματα που εσείς πρώτα αγαπήσατε και μετά μου διδάξατε εμένα. Να το το επαναστατικό και τρελό πνεύμα. Που με την πρώτη ευκαιρία που βρίσκατε βρίζατε τα κόμματα και την κατάσταση των ανθρώπων της σκατένιας κοινωνίας (συγχωρήστε την γλώσσα μου).  

Μη λέω όμως ότι μου κατέβει στο κεφάλι δε χρειάζεται σουρεαλισμός αυτή τη στιγμή. Θυμάμαι που κάναμε μια συζήτηση περί θανάτου μέσα στην τάξη. Ένα θάνατο ο οποίος είναι εξίσου δυνατός και εύκολος όπως και η ζωή. και αυτά τα δύο είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Και αυτή ήταν η εισαγωγή στο μοιρολόι της φώκιας. 

"Η επί της γής ευτυχία είναι στιγμούλα 

και η στιγμούλα αυτή ένα σκαλοπάτι 

για να περάσεις από το άλλο μέρος, 

το μέρος του θανάτου."

Ο.Ελύτης

Καλή συνέχεια στο άλλο μέρος λοιπόν. Εις το επανιδείν. 

Οι πολύτιμοι λίθοι που στολίζουν το κορμί μου

"Υπάρχουν τρόποι ντυσίματος και καλλωπισμού που αναδείχνουν τις αρετές του σώματος, και άλλοι που τις διασύρουν. Οι πρώτοι εκφράζουν τη φυσικότητα και την ειλικρίνεια, τη ζωντάνια και την αισιοδοξία της σωματικής ακμής, οι δεύτεροι προσβάλλουν την ρώμη και την ομορφιά με το ψεύδος της νοθείας, σαν μια απατηλή προσθήκη μαγαζιού φτήνειας." Παπανούτσος- Πρακτική Φιλοσοφία

Με αφορμή αυτό το απόσπασμα που διάβασα πριν λίγο για δεύτερη φορά στη ζωή μου θέλω να εκφράσω τη δικιά μου γνώμη πάνω στο θέμα της ενδυμασίας και πώς σχετίζεται με το περιβάλλον, τον ίδιο τον άνθρωπο αλλά και τα βιώματα-γνωρίσματα του ίδιου και τις ιδέες που αφουγκράζεται και υποστηρίζει ως ον. 

Το σώμα συνδέεται με τον νου. Άρα, οι σκέψεις και τα πιστεύω περνούν στο σώμα ως ερεθίσματα και σε συνάρτηση με το περιβάλλον και τις ιδέες του περιβόλου και την ενέργεια που είναι διασκορπισμένη στο σύμπαν ακόμη, όλα αυτά συντελούν στο "με τι θα ντυθεί ένα κορμί". 

Εγώ προσωπικά θέλω και θα ζήσω σε μια περιοχή με τροπικό κλίμα για να έχω πλήρη επαφή με τη φύση, γιατί η πολυκοσμία και η αταξία της πόλης με κουράζει. Θέλω το σώμα μου να είναι ελεύθερο χωρίς περιορισμούς και άτακτες σκέψεις. Να είμαι σε ένα περιβάλλον που η γύμνια θεωρείται φυσική γιατί απλά, αυτό είναι. Το να αποδέχεσαι το σώμα σου παίρνει πολύ κουράγιο, θάρρος και προσωπική ανάταση του χαρακτήρα. 

Άρα δε θα είμαι ντυμένη ούτε με κουστούμι ούτε με δερμάτινα ούτε με σχεδόν τίποτα. 

Η κουλτούρα του κεφαλιού μου αυτό θέλει αυτό ξέρει και αυτό θα κάνει. Άρα θα αναδεικνύω ταυτόχρονα και το πανέμορφο σώμα μου μέσω του ντυσίματός μου. 

Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος αποδοκιμασίας του διαφορετικού επειδή ο τρόπος σκέψης δύο πολιτισμών, δύο ανθρώπων συγκρούεται και διαφέρει κατά πολύ. 

Αλλά να ξέρεις εσύ μικρό ον που τώρα γεύεσαι τη ζωή για πρώτη φορά. Δεν χρειάζεται να κολαστεί η ψυχή σου για να βρεις τον δρόμο ντυσίματος και έκφρασης, ούτε να αναδείξεις τις γνώσεις και εμπειρίες σου στα τωρινά δημοφιλή ΜΜΕ. Χρειάζεται να γνωρίσεις, να διαβάσεις και να αφουγκραστείς τον παγκόσμιο περίβολο σου και να διαλέξεις τρόπο ζωής.

Αυτό είναι το ντύσιμο. Τρόπος ζωής, κουλτούρας, έκφραση και έξαρση.

Αλληλένδετες σχέσεις

Την θεωρία της σχετικότητας αν την έχεις ακουστά, μπράβο σου. Γνώση.
Αν όμως συσχετίζεις τα πάντα μεταξύ τους και δεν σταματάς σε μία τελεία, τότε συγχαρητήρια.
[...]
Βγαίνοντας από το κτίριο τα μάτια μου συνάντησαν ήλιο και ένιωσα αίσθημα ευφορίας παρόλο που εκείνη την ώρα ήμουν συνοφρυωμένη. Η τύπισσα είπε ότι θα μας έφερνε κείμενο σχετικά με τον έρωτα και την φιλία. Αντιθέτως έλαβα δοκίμιο με θέμα την αλλοτρίωση. Κείμενο πανέμορφο περιεχομένου αλλά...

Θα προσπαθήσω τώρα να συνδέσω την αλλοτρίωση με τον έρωτα. Θα σκέφτεσαι μάλλον ενδιαφέρον θα βγει το αποτέλεσμα αυτής της σχέσης αλλά...

Κύπρος 2000κατι- (φύση, χαρά, μουσική) 

Τι είναι ο έρωτας. Είναι δυο κομμάτια του παζλ ενωμένα.
Τι είναι η αλλοτρίωση; Η κάποια αποξένωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο.

Ο έρωτας του ανθρώπου για τον καπιταλισμό μάλλον επέφερε δυσάρεστα αποτελέσματα. Να η απόδειξη ότι υπάρχει έρωτας στην αλλοτρίωση. Ή μήπως ήταν ένα απλό σχήμα λόγου;

Σκέψου.  

Μια χούφτα επανάσταση

Κάθε μέρα ο πληθυσμός της γης αυξάνεται. Και μάλιστα ο ρυθμός αύξησης του ανθρώπινου πληθυσμού είναι μια γεωμετρική πρόοδος. Κάθε μέρα γεννιούνται κάθε είδους χαρακτήρων και ανθρώπων και ψυχών. Μαζί με αυτούς γεννιούνται και πόσοι επαναστάτες. Κάθε μέρα αν γεννιούνται πχ 300.000 ψυχές, ένας στους τρεις ή τέσσερις είναι επαναστάτης. 

Όσοι λοιπόν έχουν όρεξη και στόχο την επανάσταση μπορούν να είναι αισιόδοξοι όσο ποτέ. 

Με τον αυξανόμενο πληθυσμό θα γεννιούνται όλο και περισσότεροι διψασμένοι, όλο και περισσότεροι ( α₁·λ^ν-1) ώστε επιτέλους να αλλάξει η καθημερινότητα. 

Η επανάσταση λοιπόν είναι σα την γέννηση. Αναμενόμενη, ενθουσιαστική, αναγέννηση ιδεών και πρόοδος. 

Έρχεται. Θα έρθει. Να με θυμάστε. 

Τρεις σταγόνες δάκρυ και μια συγχορδία ακόμη

Πόθος, νεκρωμένο και δοσμένο στο αλκοόλ κορμί. Ένα τραγούδι που λέγεται στην υγειά μας αγάπη μου (αγγλικα). Μαζεμένη μπλούζα προς τα πάνω και ο απέναντι σου να σε βλέπει. 

Δράμα είναι η ζωή για μένα την ηθοποιό τις περισσότερες φορές. Δεν περνάει λεπτό που να μη σκεφτώ κάτι το μαγικό. Μαγικό ορισμός; Κάτι οργασμικό ή παράξενο. 

Ένα τσιγάρο τώρα. Αναπτήρας και ο καπνός αιωρείται για πρώτη φορά από χαμηλά προς ψηλά ψηλά ψηλά... 

Χαμηλό φως, σκούρα χρώματα και μια μυρωδιά πόνου και ονείρου. Πόθος. Πόθος για το τώρα και τα πάντα. Στήθος γεμάτο πόθο,φωτιά 

και ένταση από διάχυτες ορμόνες. 

Χαμηλώνουν όλα τώρα. Ηρεμία και γαλήνη στο δωμάτιο και ένα κρεβάτι, μια γυναίκα ένα άδειο στρώμα που γεμίζει από το μισόγυμνο κορμί της. 

Νοσταλγία.. 

Τρεις σταγόνες δάκρυ και μια συγχορδία ακόμη. 

Καρύδα (coco-nuts)

Πέρσι άρχιζε

Φέτος τελειώνει

Πρώτη φορά μιλήσαμε τέτοια εποχή; 

κάτι τέτοιο. 

Ηρεμία και σιγά σιγά. 

Ένα λάιβ, μουσική πολλή. Ψυχεδέλεια. 

3 φορές έξω μετά. Εδώ κοντά. 

3η φορά , 1 μπύρα, πάλι η μουσική.

Χέρια δυνατά γεμάτα ενέργεια και φλέβες.

Έγινε. 

όχι κάτι παράξενο όχι κάτι αδύνατο. 

Το καλύτερο φιλί της ζωής μου ήταν. 

6 του μηνός ήταν. 

Κρίμα που ήταν μόνο μια φορά. 

Η καλύτερη φορά άρχισε πέρσι

Τελείωσε πέρσι.

(πάρτε και μια καρύδα που έφαγα το 2016)

Σκέψεις σουρεαλ και μη

Ναι όμως ξες πώς είναι να ακούς μουσική χωρίς να κουνιέσαι σε μια συναυλία; Να είσαι εκείνη την ώρα συγκεντρωμένη ψυχή στη μουσική και να επικεντρώνεσαι στο συναίσθημα που επιφέρει η μουσική;
Ξες τι είναι να κλαις από συγκίνηση την ώρα που ακούς τη μουσική; Λάιβ; Ζωντανά; Αληθινά.
Αυτό που άκουγες και ονειρευόσουν και είχες κόλλημα επιτέλους το ακούς από τους δημιουργούς τους ίδιους.

Και τώρα δες, νομίζω πως είδα τον τάδε (ονόματα δεν αναφέρονται) σε ένα αμάξι διπλανό του λεωφορείου. Μια μορφή του έδωσε κάτι να φάει ενώ οδηγάει. Δε μπορώ να σταματήσω να κοιτάζω γιατί πλησιάζει το λάιβ που θα πάμε μαζί.
Μπορεί να είναι αυτός μπορεί και όχι.

Η μυωπία έχει βοηθήσει πολύ να αναπτυχθούν άλλες ιδιότητες και ικανότητες του εγκεφάλου όπως η φαντασία. Κρυφά τσεπάκια και τρυπάκια του μαγικού αυτού λαβυρίνθου.

 Ο φόβος προστατεύει. 

Ήλιο(στάση)

Οι μουντές μέρες σαν την σημερινή είναι πολύ πιο μουντές όταν σκέφτεσαι ότι πρέπει να διαβάσεις αναγκαστικά για κάτι.

Τι είναι το πανεπιστήμιο; 

Πανεπιστήμιο είναι ένα μέρος. Κτίριο. Το οποίο μέσα του στεγάζει φοιτητές οι οποίοι μπήκαν με κάποιες εξετάσεις εκεί μέσα. Αξίως δηλαδή. Λέμε τώρα.

Πανεπιστήμιο είναι το μέρος που θέλει ο άνθρωπος να χωθεί για να μάθει κάτι ώστε να το κάνει επάγγελμα και να ζήσει. 

Πολλές φορές αυτό γίνεται αναγκαστικά και όταν κάτι γίνεται βεβιασμένα αποτυγχάνει. 

Σκέφτομαι λοιπόν εγώ τώρα που έχω πολύ διάβασμα μπροστά μου για να γίνω οδοντίατρος, γιατί διαβάζω; 

Γιατί διαβάζω τόσες και τόσες σελίδες βιβλίων; Κάποτε θεωρούσα οτι είχα έναν αξιόλογο στόχο με τον οποίο μπορώ να συμβάλλω στην κοινωνία, αλλά οι εξετάσεις με κάνουν να το ξεχνώ αυτό.

Γενικό συμπέρασμα. Πρέπει κάποιος να θέλει κάτι για να το κάνει. Μπορεί να έχει ενα θέλω μπορεί να έχει και άπειρα. Το θέμα ειναι να κατηγοριοποιηθούν για να ξέρει ο άνθρωπος ότι έχει ενα στόχο και μια ώθηση πάλης. 

Έτσι λοιπόν έρχομαι στο δεύτερο σκέλος του συμπεράσματος. Αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, η αν δε μάθεις να το αγαπάς με το πέρασμα του χρόνου δεν θα σε αγαπήσει ούτε αυτό. Δηλαδή δεν θα σου ανταποδώσει τον κόπο. 

Να αγαπάς αυτο που θές και τα μέσα με τα οποία θα το φτάσεις. 

Η γνώση και η  μόρφωση (ψυχική) είναι το αποτέλεσμα και το μέσο είναι το βιβλίο, ένα ντοκιμαντέρ ή βίντεο, ακόμη και η ίδια η ζωή. Κυρίως η ζωή. 

φωτογραφία: pain of salvation- In the passing light of the day ( album) 

Νότα διάθεση αγάπη.

Και κάθομαι εδώ πέρα με τα μακριά μαλλιά μου και ακούω παράξενα κομμάτια όπερας, ίντι μουσικής και μέταλ.
Σκέφτομαι.
Το συναίσθημα βγαίνει όταν είσαι θυμωμένος με κάποιον, κάποια, κάτι.
Εγώ είμαι θυμωμένη με τον εαυτό μου. Τις στιγμές που δεν άνοιξα το στόμα μου για να εκφραστώ. Τις στιγμές που οι άνθρωποι με χρησιμοποίησαν.
Ναι! με χρησιμοποίησαν ψυχικά σωματικά αλλά το χειρότερο είναι ότι καθώς γίνονταν αυτά κομμάτια του είμαι μου διασπαρτίζονταν παντού και τα έπαιρνε ο κάθε άκυρος να τα φάει για ενέργεια.

Τώρα άλλαξε το κομμάτι. I promise' λέγεται.
Θυμάμαι όταν ημουν πιο μικρή θα έλεγα οτι κάτι θα το κάνω και το κατάφερνα με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Θέλω κατι.
Θα γίνει, πείσμα έχω. Περισσότερο από εσένα μικρέ εκνευριστικέ και αδιάντροπε.
Ένα πράγμα δε κατάφερα. Να βρω αγάπη σε έναν άνθρωπο. Δε ξέρω για τι πράγμα μιλάνε λοιπόν όταν λένε για αγάπη.
Για αυτο ίσως είμαι τόσο θυμωμένη. Ταξιδια τα εχω ερωτευτεί. Πόλεις, περιοχές επίσης. Την γνώση την έχω αγαπήσει, τη μουσική και την ζωγραφική επίσης. Αλλά άνθρωπο δεν έχω αγαπήσει ποτέ.
Ποτέ.

Καληνύχτα απαραξένευτε κόσμε. 

Έναντι

Μα γιατί δε ξέρει κανείς τι σημαίνει "έναντι";

Στο διαγώνισμα της βιολογίας σήμερα λοιπόν στο φροντιστήριο έγραφε "Η θέση αναγνώρισης της ενδονουκλεάσης αυτής βρίσκεται μέσα στο γονίδιο ανθεκτικότητας έναντι της αμπικιλλίνης."

Αρχικά αναρρωτιέμαι τι σημαίνει έναντι αυτω επι αυτο. Δεν ξέρω την επ'αυτώ σημασία της λέξεως όμως. 

Ρωτάω μια τύπισσα που έγραφε μαθηματικά τι στο καλό σημαίνει. Δεν ξέρει.

Βγαίνω έξω για να ρωτήσω τον νεαρό ένα χρόνο μεγαλύτερο επιτηρητή μας. Με κοιτάει, βλέπει το χαρτί. το πιάνει και το διαβάζει. Με κοιτάει ένα δευτερόλεπτο και μου λέει δε ξέρω. Του λέω να ρωτήσω την καθηγήτρια; 

Ψάχνει το τηλέφωνο για τον αριθμό της, δεν τον βρίσκει. Δε πειράζει. 

Τρία άτομα που ξέρουν να λύσουν προβλήματα μαθηματικών και φυσικής και ξέρουν από έξω την ανατομία του σώματος δεν ξέρουν τι σημαίνει  έναντι.

Η νίκη της γλωσσολογίας εν τέλει. 

Αισχρό και απαράδεκτα ειρωνικό. 

A drunken nighty mighty experience.

Drunk nights.
We all seem to have those..
we all seem to spend time drinking alone, or with friends. I mean we all drink, either it is for entertainment or for other reasons. This time was different though. Life teaching lessons. Telling you to stop, take a break and process some things. Being an alcoholic is a serious matter. Being addicted to some kind of drug-cause alcohol is no more than that-puts you out of your everyday game. Makes you weak, unrecognisable and messed up. For me alcohol was funny, it was funny for sometime cause i would use it for entertaining purposes in small doses here and there. Sometimes when i needed to relax, when I wanted to get off reality for a period of time. It was a saviour taken really lightly and slow. But it doesnt pass a moment I regret going out with some people, to a Bar at night. A very cheesy pretty dark place next to the sea. Next to the city lights...

And I was there next to a doctor, an alcoholic and a guy i used to trust, ordering a drink, a blue lagoon.. Blue is one of my favourite colors. But the alcoholic suggested to do shots. And I wish I had stayed home that night. Shot after shot, fireball after tekila and lime my mind got blurrier and blurrier. Starting feeling dizzy at first, feeling happy and relaxed and then more shots. Till I started feeling nausea, everything spinning, the sky spinning. I closed my eyes and felt I was a little kid in the play yard playing in that circlly thing that spins.

And then I kinda knew... Ran as quickly as I could to the bathroom covering my mouth cause I could hold the peanuts I ate in. And then that awful pathetic look. You know the kind of look that you see in the movies, when the person is barfing all over the bathroom, being sicker than actually sick people. And Im on top of my class, I know what happened to my insides. I was poisoned by the damned alcohol, by my free will and freedom. I was poisoned by my stupidity.

I threw 3 times before the doctor i meantioned came in and asked me if I was alright. Sincerely at that moment I needed that person to be there and say those words so bloody much. And then threw up once again, then wiping and cleaning my face and mouth. I was sick sick sick.

Anyway, i guess that's the only way to be experienced in life. try and take everything to the edge. Edge. Edge. Edg.e e. e gde. hick.   

2018

Όλα αλλάζουν, εξελίσσονται.

 

Το βλέπω παρατηρώντας το ένα αληθινό και μοναδικό πειραματόζωο που διαθέτω. Εμένα. 

Αυτό είναι το νόημα της ζωής. Δεν έχει σημασία το ποιός εισαι ή από που προέρχεσαι. 

Το θέμα ειναι ποιος θες και ποιος θα γινεις στη ζωή όταν επιτέλους μπορέσεις και κατανοήσεις το νοημα τής μετάλλαξης. Της αλλαγής.

Θα γίνεις γιατρός; Εθελοντής; Σαδιστής σα τον φίλο μου τον Στάθη; Κι αυτος δε θα παραμείνει έτσι όμως. Δε μπορώ να σκεφτώ ένα κόσμο που για μία ζωη θα κανω το ίδιο επαγγελμα καθε καθε μέρα. Χωρίς να γεύομαι το διαφορετικό κάθε βδομάδα ας πουμε. 

Η μουσική πρέπει να βρίσκει διέξοδο από το κλασσικό όμως να γυρνά σε αυτό κάποιες φορές. Η τέχνη της ζωγραφικής πρέπει να προχωρά και να τοποθετεί καινούριους θεσμούς στο αύριο του σήμερα, δίχως όμως να ξεχνά τις ρίζες της. 

Ποια είμαι; Τι θα απογίνω; 

Θα βρω ένα καινούριο κομμάτι αριστουργηματικής μουσικής σύνθεσης να ακούσω αύριο ή οχι; 

Τα ερωτήματα αυτα τρέχουν με εναλλαγές στο κεφάλι μου και δεν μπορώ να αισθανθώ τίποτα όταν με πιάνει η μανία του χάους τετοιου ειδους ερωτήσεων. 

Τι συμπέρασμα να βγάλει κανείς μετά από τόσες ερωτήσεις; 

Απενεργοποίηση.