Νότα διάθεση αγάπη.

Και κάθομαι εδώ πέρα με τα μακριά μαλλιά μου και ακούω παράξενα κομμάτια όπερας, ίντι μουσικής και μέταλ.
Σκέφτομαι.
Το συναίσθημα βγαίνει όταν είσαι θυμωμένος με κάποιον, κάποια, κάτι.
Εγώ είμαι θυμωμένη με τον εαυτό μου. Τις στιγμές που δεν άνοιξα το στόμα μου για να εκφραστώ. Τις στιγμές που οι άνθρωποι με χρησιμοποίησαν.
Ναι! με χρησιμοποίησαν ψυχικά σωματικά αλλά το χειρότερο είναι ότι καθώς γίνονταν αυτά κομμάτια του είμαι μου διασπαρτίζονταν παντού και τα έπαιρνε ο κάθε άκυρος να τα φάει για ενέργεια.

Τώρα άλλαξε το κομμάτι. I promise' λέγεται.
Θυμάμαι όταν ημουν πιο μικρή θα έλεγα οτι κάτι θα το κάνω και το κατάφερνα με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Θέλω κατι.
Θα γίνει, πείσμα έχω. Περισσότερο από εσένα μικρέ εκνευριστικέ και αδιάντροπε.
Ένα πράγμα δε κατάφερα. Να βρω αγάπη σε έναν άνθρωπο. Δε ξέρω για τι πράγμα μιλάνε λοιπόν όταν λένε για αγάπη.
Για αυτο ίσως είμαι τόσο θυμωμένη. Ταξιδια τα εχω ερωτευτεί. Πόλεις, περιοχές επίσης. Την γνώση την έχω αγαπήσει, τη μουσική και την ζωγραφική επίσης. Αλλά άνθρωπο δεν έχω αγαπήσει ποτέ.
Ποτέ.

Καληνύχτα απαραξένευτε κόσμε.