Περί ασπαλαθων

Μου έμαθε ζωή,
Μου δίδαξε πυγμή,
Δεν βιάστηκε ποτέ
Κι όμως..

Κάποιοι άνθρωποι είναι εμπνευστές. Κάποιοι άλλοι όχι. Και αυτά τώρα όλα είναι σχετικά γιατί κάθε φορά το σύστημα ήχου-παρατηρητή αλλάζει.
Οι άνθρωποι πλέον δεν νοιάζονται για την έμπνευση. Δεν νοιάζονται για την ποιότητα μιας συνομιλίας. Αδιαφορούν για τα συναισθήματα, για την ιδιομορφία, κι όμως.
Κι όμως σε μια κοινωνία τόσο προοδευμένη και προοδευτική η κοινωνία έχει ξεμείνει επικοινωνίας.

Ο εργάτης το πρωί πάει στη δουλειά με σκοπό να βγάλει χρήματα να επιβιώσει. Και αν επιβιώνει λίγο, μετά πολύ, μετά ακόμη πιο πολύ θα συνεχίσει να επιβιώνει.
Η επιβίωση δεν είναι ζωή.
Η επιβίωση είναι βάσανο. Μια ψυχοφθόρα κατάσταση που ο άνθρωπος δεν ξεφεύγει εύκολα αν δεν συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να ζει και διαφορετικά.

Δεν χρειάζεται να βγάζεις πολλά λεφτά για να είσαι αυτός που είσαι με αυτούς που θέλεις να έχεις κοντά σου. Ίσα ίσα. Οι άνθρωποι οι πραγματικά ευτυχισμένοι προτιμούν να έχουν ελάχιστα υλικά αγαθά και ένα βιβλίο στο χέρι.
Προτιμότερο να είναι και δανεικό γιατί το δανεικό είναι πιο πολύτιμο από το φρεσκοκομμένο και καινούριο και αταξιδευτο.

Καληνύχτα, καλημέρα, καλησπέρα και ξυπνήστε